Категоријата „Препознај манипулација“ е простор за сите што чувствуваат дека нешто во односот не е во ред, но тешко го именуваат. Тука ќе најдеш јасни објаснувања, примери од секојдневието и длабоки увиди што помагаат да ги препознаеш суптилните форми на манипулација, да поставиш здрави граници и да ја заштитиш својата автентичност.
Нарцисот ја избира партнерката (и луѓето во неговиот „supply“), за кои е сигурен дека нема да го разоткријат. Дека ќе бидат тивки, дури и кога ќе ги понижи, излаже или скрши.
Мојот нарцис многупати ми го потенцираше тоа: „Ако не сум сигурен, не одам.“ Со мене згреши.
💡 Зашто јас не молчев. Јас проговорив.
А тоа е токму она што нарцисот не може да го поднесе – вистината.
Овој настан во Велес ме потресе. Повторно сме сведоци на фемицид: бившиот дечко ја уби својата поранешна партнерка и нејзиниот татко. Пред тоа повеќепати ја малтретирал, ѝ се заканувал, дури и го запалил автомобилот на нејзиниот татко. На денот кога конечно доби забрана за приближување, тој ја уби.
И повторно ги слушам коментарите: „Зошто не гледала со кого се вплеткува?“ Како таа да имала моќ да ја види иднината. Како одговорноста за неговото насилство да е нејзина.
Фемицидите не се реткост. На Балканот речиси секој месец има нова трагична приказна. А најстрашно е што реченици како:
„Ако не си со мене, нема да бидеш со никој.“
„Ќе бидеш моја или мртва.“
„Без мене не постоиш.“
станаа нормален дел од секојдневието. Жените ги слушаат, околината ги игнорира, институциите често реагираат предоцна.
Но овие реченици не се наивни зборови. Тие се алармантни сигнали, црвени знамиња што кажуваат дека партнерот не гледа љубов, туку сопственост.
Нарцизам и контрола
Ова е лицето на нарцисот и манипулаторот: Прво те идеализира, потоа те контролира, па се заканува, и на крај – уништува.
Во овој случај најверојатно стануваше збор за малигнен тип нарцис, со социопатски или дури психопатски црти. Таков човек не познава граници, бидејќи за него жртвата не е личност – таа е сопственост.
Кога жената ќе реши да си замине, во него се буди бес – бес кој општеството често го потценува. И кога следниот пат некој ќе се чуди како нарцис може да делува без емпатија, да те повреди, нека се сети на овој и слични примери. Толку се чести, што речиси секој знае барем еден таков случај.
Овој настан ме потсети дека на Балканот сè уште ја обвинуваме жртвата, а не сторителот. Дека сè уште велиме: „Зошто не пазела?“ наместо „Зошто тој уби?“
Затоа ќе зборувам. Секогаш. За секоја што не беше слушната. За секоја што пријавила, а останала без заштита. За секоја што денес е сè уште жива, но нејзиниот внатрешен глас веќе ја предупредува.
Мојот блог не е против мажите. Тој е за жените. За нивните гласови, нивната сила, нивното право на живот без страв.
Ko govorimo o odnosih z narcisi, se pojavi vprašanje: Kdo sploh zdrži ob njih? Resnica je, da prava partnerska bližina z narcisom ne obstaja. Obstajajo pa različne kombinacije, v katerih se ljudje ujamejo – vsaka na svoj način boleča in toksična.
Narcis in narcis – rivalstvo dveh egov
Na prvi pogled bi rekli, da se dva narcisa lahko odlično ujameta. Oba ljubita lepoto, uspeh, razkošje, sijaj. Oba hrepenita po občudovanju in priznanjih. Sprva res ustvarita vtis »popolnega para«, ki živi v iluziji glamurja.
Toda ta zveza je krhka.
Drug v drugem vidita tekmeca.
Vsak hoče biti v središču pozornosti.
Če eden zasije močneje, drugi postane ljubosumen, sovražen in ponižujoč.
Čeprav lahko nekaj časa funkcionirata (eden prevzame bolj dominantno, drugi bolj podporno vlogo), je odnos obsojen na razpad. Ker tam ni resnične bližine – le hranjenje ega in začasna korist. Ko korist izgine, izgine tudi zveza.
Narcis in narcis sta lahko skupaj le, če sta različni vrsti
Narcis in empat – začarani krog dajanja in jemanja
Empat je oseba, ki čuti bolečino drugih skoraj kot svojo. V narcisovem šarmu in ranljivosti prepozna rane, ki ga samega spominjajo na otroštvo. Zato verjame, da ga lahko pozdravi z razumevanjem, toplino in ljubeznijo.
Sprva je vse popolno: narcis zasuje z ljubeznijo, idealizira, ustvarja občutek pravljice. Empat misli, da je našel sorodno dušo. A kmalu se dinamika obrne:
Empat vedno bolj daje, narcis vedno manj.
Empat skuša razumeti, opravičevati, potrpeti.
Narcis pa jemlje, manipulira in vse bolj razvrednoti partnerja.
Ko empat izrazi jezo ali bolečino, narcis to uporabi proti njemu – kot dokaz, da je »preobčutljiv«, »norec«, »problem«. Tako empat pade v začarani krog: več kot daje, bolj ga narcis zavrača.
Narcis potrebuje empatijo kot gorivo, empati pa pogosto žrtvuje svoj notranji mir zaradi ljubezni.
Narcis in borderline osebnost – kaos in odvisnost
Borderline osebnost hrepeni po ljubezni in stabilnosti, a jo spremlja močan strah pred zapustitvijo. V narcisu vidi rešitelja – močno figuro, ki bo zapolnila praznino. Narcis pa v njej vidi nekoga, ki ga močno potrebuje in ga bo občudoval brezpogojno.
Na začetku je odnos eksplozija čustev – kot da bi našla dušo dvojčico. Toda resničnost je drugačna:
Borderline oseba daje vse, boji se izgube, prosi za bližino.
Narcis se umika, prezira »šibkost« in se zapira v svoj ego.
Ko borderline oseba izrazi strah, hrepenenje ali jezo, narcis reagira z molkom, ignoranco in hladom.
Rezultat je kaotičen ples: eden kliče po bližini, drugi beži. Oba imata globoko rano zapuščenosti in občutek, da nista dovolj. Zato se znova in znova ranita – v začaranem ciklu, ki se skoraj vedno konča z bolečim zlomom.
Ta odnos je kot ogenj in veter – nevihten, nepredvidljiv in poln bolečine.
Narcis in oseba z nezadovoljenimi relacijskimi potrebami
Veliko ljudi se zaplete z narcisom, ker nosijo iz otroštva rane: občutek, da niso dovolj vredni, da niso slišani, da jih bodo zapustili. Narcis sprva nastopi kot zdravilo: zasuje s pozornostjo, daje občutek varnosti in izpolnitve.
Toda to je le iluzija. Ko maska pade, narcis prav te stare rane še bolj odpre. Takrat se zgodi paradoks: čeprav je odnos boleč, se zdi »domač«, ker spominja na znane občutke iz otroštva. In zato ljudje ostajajo, četudi trpijo.
Narcis prepozna rano in jo uporabi kot vhod v odnos.
Zakaj je izhod nujen?
V vseh teh kombinacijah se pokaže enaka resnica: z narcisom ni mogoče zgraditi varnega, trajnega in ljubečega odnosa.
Narcis ne išče bližine, ampak kontrolo.
Ne išče ljubezni, ampak občudovanje.
Ne išče partnerstva, ampak gorivo.
Zato je edini pravi korak – izstopiti.
Ostajati »zaradi otrok« ni rešitev, ker jim s tem pokažemo isti uničujoč vzorec. Upati, da bo narcis drugačen, je iluzija, ker se on ne spreminja – spreminjamo se lahko le mi.
Pot okrevanja je dolga: soočiti se moramo s svojimi ranami, jih zaceliti, zgraditi notranjo moč. A nagrada je neprecenljiva – življenje brez manipulacije, brez bolečine in brez laži. Življenje, kjer ljubezen prihaja iz miru, ne iz strahu.
✨ Zaključek
Narcis + narcis = rivalstvo in kratkotrajna korist.
Narcis + empat = izčrpavanje in iluzija zdravljenja.
Narcis + borderline = kaos in soodvisnost.
Narcis + oseba z ranami = ponavljanje stare bolečine.
V nobeni od teh kombinacij ni resnične ljubezni. Zato je največje dejanje ljubezni do sebe – spregledati, se osvoboditi in začeti znova.
Кога зборуваме за односи со нарциси, секогаш се појавува прашањето: Кој воопшто може да издржи покрај нив? Вистината е дека вистинска партнерска блискост со нарцис не постои. Но постојат различни комбинации, во кои луѓето се вовлекуваат – секоја на свој начин болна и токсична.
Нарцис и нарцис – ривалство на две ега
На прв поглед би рекле дека двајца нарциси можат одлично да се совпаднат. И двајцата ја сакаат убавината, успехот, раскошот, блесокот. И двајцата жеднеат за восхит и признание. На почетокот навистина создаваат впечаток на „совршен пар“ што живее во илузија на гламур.
Но врската е кревка.
Едниот во другиот гледа конкурент.
Секој сака да биде во центарот на вниманието.
Ако еден засјае посилно, другиот станува љубоморен, студен и понижувачки.
Дури и ако некое време функционираат (еден презема подоминантна, другиот поподдржувачка улога), врската е осудена на распад. Затоа што таму нема вистинска блискост – туку само хранење на егото и привремена корист.
Нарцис и нарцис можат да бидат заедно само ако се различни видови
Нарцис и емпат-маѓепсан круг на давање и земање
Емпатот е личност што ја чувствува болката на другите како своја. Во шармот и ранливоста на нарцисот препознава рани што го потсетуваат на сопственото детство. Затоа верува дека може да го „излечи“ со разбирање, топлина и љубов.
На почетокот сè изгледа совршено: нарцисот облева со љубов, идеализира, создава чувство на бајка. Емпатот мисли дека ја нашол сродната душа. Но динамиката брзо се менува:
Емпатот сè повеќе дава, нарцисот сè помалку.
Емпатот се труди да разбере, да оправда, да трпи.
Нарцисот зема, манипулира и се повеќе го девалвира партнерот.
Кога емпатот ќе изрази лутина или болка, нарцисот тоа го користи против него – како доказ дека е „премногу чувствителен“ или „луд“. Така емпатот паѓа во маѓепсаниот круг: колку повеќе дава, толку повеќе е отфрлен.
Нарцисот ја бара емпатијата како гориво, а емпатот често го жртвува сопствениот мир заради љубов.
Нарцис и личност со гранична структура (borderline) – хаос и зависност
Луѓето со гранично растројство копнеат по љубов и стабилност, но ги прогонува силен страв од напуштање. Во нарцисот гледаат спасител – силна фигура што ќе ја исполни празнината. Нарцисот, пак, во нив гледа некој што силно ќе го обожава.
На почетокот врската изгледа како експлозија на емоции – како да се нашле сродни души. Но реалноста е поинаква:
Borderline личноста дава сè, моли за блискост, стравува од губење.
Нарцисот се повлекува, презира „слабост“ и се затвора во сопственото его.
Кога таа изразува страв или болка, тој реагира со молк, игноранција или студ.
Резултатот е хаотичен танц: едниот повикува на блискост, другиот бега. Двајцата имаат длабока рана на напуштање и чувство дека не се доволни. И токму затоа постојано се повредуваат.
Овој однос е како оган и ветер – бурен, непредвидлив и со многу болка.
Нарцис и личност со незадоволени релациски потреби
Многу луѓе влегуваат во врска со нарцис затоа што носат рани од детството: чувство дека не се доволно вредни, дека не се слушнати, дека ќе бидат напуштени. Нарцисот на почеток настапува како лек – облева со внимание, создава чувство на сигурност.
Но тоа е само илузија. Кога маската паѓа, токму тие стари рани повторно се отвораат. Парадоксот е во тоа што, иако врската е болна, изгледа „позната“. А познатото, дури и кога е болно, често делува побезбедно отколку нешто ново.
Нарцисот ја препознава раната и ја користи како влез во односот.
Зошто излезот е неопходен?
Во сите овие комбинации излегува на виделина истата вистина: со нарцис не може да се изгради стабилна, здрава и љубовна врска.
Тој не бара блискост, туку контрола.
Не бара љубов, туку восхит.
Не бара партнерство, туку гориво.
Затоа единствениот вистински чекор е – излезот.
Останувањето „поради децата“ не е решение – затоа што им\ пренесуваме ист деструктивен образец. Очекувањето дека ќе се промени е илузија – тој не се менува. Она што може да се смени сме ние.
Патот на заздравување е долг: треба да се соочиме со сопствените рани, да ги залечиме и да изградиме внатрешна сила. Но наградата е непроценлива – живот без манипулација, без болка и без лаги. Живот каде љубовта произлегува од мир, а не од страв.
✨ Заклучок
Нарцис + нарцис = ривалство и краткотрајна корист.
Нарцис + емпат = исцрпување и илузија на лечење.
Нарцис + borderline = хаос и со-зависност.
Нарцис + личност со рани = повторување на старата болка.
Во ниту една од овие комбинации нема вистинска љубов. Затоа најголемиот чин на љубов кон себе е – да прогледаме, да се ослободиме и да започнеме одново.
Односот со нарцис е како емоционален цунами. На почеток доаѓа златниот период што те заслепува – те облева со внимание, илузија на вистинска љубов, чувство дека си ја нашла сродната душа. Но наскоро доаѓа реалноста: игри на моќ, ладење, повлекување, игнорирање, манипулации.
Првиот елемент на кој се сопнуваш е страхот од напуштање. Нарцисот во тебе буди чувство дека не си доволно добра, дека ќе замине ако постојано не се трудиш. Затоа вложуваш уште повеќе љубов, време, трпеливост – во надеж дека ќе остане. Но без разлика колку даваш, никогаш не е доволно.
Вториот елемент е лутината. Твојата повреденост и тага со текот на времето се претвораат во бес, бидејќи не гледаш ниту благодарност, ниту основно признание. Нарцисот пак, својата лутина никогаш не ја изразува отворено – ја потиснува, бега во молк, лаги, игри на жртва. И така остануваш ти таа што е означена како »премногу емотивна« или »луда«.
Зад вас се крие уште подлабока причина: незадоволени релациски потреби. И двајцата ве влече кон повторување на старите рани – повредените рани се препознаваат една со друга. И токму затоа остануваш, иако знаеш дека односот те уништува: затоа што ти е домашно. А домашното може да биде и болно.
Но вистината е јасна:
Останувањето поради децата е лош изговор – со тоа им ја пренесуваш истата наследна болка.
Никој не може да го промени нарцисот – ниту ти, ниту твојата љубов, ниту твоето трпение.
Единственото решение е заминувањето.
Само кога ќе се оддалечиш, може да започне лекувањето. Тогаш доаѓа најтешкиот дел – соочување со празнината, стравот, болката и сопствената ранливост. Но токму таму, во таа празнина, започнува интеграцијата: спознанието дека си вредна за љубов, дека можеш да се грижиш за себе, дека твојата вредност не зависи од нарцисот.
Патот е долг, напорен и болен. Но на крај носи нешто што нарцисот никогаш не можеше да ти даде: мир, сила и вистинска љубов кон себе.
И кога еднаш ќе го преживееш нарцистичкиот цунами, не само што ќе можеш да закрепнеш – туку никогаш повеќе нема да посакаш да влезеш во таков океан. 🌊✨
Odnos z narcisom je kot čustveni cunami. Najprej pride zlato obdobje, ki te zaslepi – obdari te s pozornostjo, iluzijo prave ljubezni, občutek, da si našla svojo sorodno dušo. A kmalu pride resničnost: igre moči, hlajenje, umikanje, ignoriranje, manipulacije.
Prvi element, na katerem se zatakneš, je strah pred zapustitvijo. Narcis v tebi vzbudi občutek, da nisi dovolj dobra, da bo odšel, če se ne boš nenehno trudila. Zato vlagaš vase še več ljubezni, časa, potrpežljivosti – vse v upanju, da bo ostal. A ne glede na to, koliko daješ, nikoli ni dovolj.
Drugi element je jeza. Tvoja prizadetost in žalost se sčasoma prelevita v bes, ker ne vidiš hvaležnosti, niti osnovnega priznanja. Narcis pa svojo jezo nikoli ne izrazi odkrito – potlači jo, zbeži v molk, laži, igre žrtve. In tako ostaneš ti tista, ki si označena kot »preveč čustvena« ali »nora«.
Za vama se skriva še globlji razlog: nezadovoljene relacijske potrebe. Oboje vleče k ponavljanju starih ran – ranjene rane prepoznajo ena drugo. In prav zato ostaneš, čeprav veš, da te odnos uničuje: ker ti je domače. Domače je lahko tudi boleče.
Toda resnica je jasna:
Ostajati zaradi otrok je slab izgovor – z njim jim le prenašaš isto dediščino bolečine.
Nihče ne more spremeniti narcisa – ne ti, ne tvoja ljubezen, ne tvoja potrpežljivost.
Edina rešitev je odhod. Šele ko se odmakneš, se lahko začne zdravljenje. Takrat pride najtežji del – soočiti se s praznino, strahom, bolečino in svojo lastno ranljivostjo. A prav tam, v tej praznini, se začne integracija: spoznanje, da si vredna ljubezni, da si sposobna poskrbeti zase, da tvoja vrednost ne temelji na narcisu.
Pot je dolga, naporna in boleča. A na koncu prinese nekaj, česar ti narcis nikoli ni mogel dati: mir, moč in resnično ljubezen do sebe.
In ko enkrat preživiš narcistični cunami, ne samo da lahko okrevaš – nikoli več ne boš želela stopiti v tak ocean. 🌊✨
Нарцизмот не е вроден „карактер“, туку начин на преживување што во раното детство се оформува како комбинација од темперамент и пред сè семејни-односи средина. Детето учи како да преживее во односот со негувателите: дали е видено во своето вистинско јас – или мора да стане нешто друго за да биде прифатено.
1) Јадро на настанување: од вистинско до „лажно“ јас
a) Огледување, приврзаност, регулација на емоции Новороденчето има потреба возрасните да ги препознаат и одразат неговите состојби (глад, страв, љубопитност). Преку таков однос гради чувство: „Ова сум јас, виден/видена сум, со мене е во ред.“ Ако реакциите на родителите се ладни, недоследни, претерано барачки или „премногу сè, но не автентично“, детето не го добива тој мапирачки систем. Наместо сигурност се зацврстуваат срам, збунетост и празнина.
b) Критичен период на сепарација и индивидуација| (околу 18–24 месеци) Во оваа фаза детето ја испробува самостојноста и границите. Здрава воспитувачка средина му дозволува малку да „подивее“, да доживее фрустрации и со поддршка на родителите да заклучи: „Не сум семоќен, а сепак сум во ред.“ Кога родителите тоа не го дозволуваат (го гушат, срамотат или идеализираат), детето не го завршува процесот. Останува заглавено во симбиоза и израснува со надуено, лажно јас – грандиозна фасада што штити од болка, но го прекрива вистинското јас.
c) Проекции на родителите Ако родителот го користи детето за сопствена слика (да „сјае“ наместо него или да ги смири неговите рани), детето почнува да живее проекции на родителот: да биде совршено, безгрешно, „посебно“ – или пак тивко и невидливо, за да не го вознемири. Вистинските потреби (блискост, игра, одмор, тага, лутина) се потиснуваат.
d) Улога на таткото/други возрасни Кога примарниот негувател е емоционално недостапен или нарцистичен, друг возрасен може да делува корективно (сигурно огледување, граници, топлина). Ако и тој/таа е недостапен или нарцистичен, лажното јас се зацврстува.
e) Што настанува во зрелоста
Грандиозност и чувство на право („ми припаѓа посебен третман“)
Зависност од восхит, немоќ да се поднесе критика
Девалвација на другите кога не ја потврдуваат фасадата
Хроничен срам и празнина, прикриени со контрола и перфекционизам
Тешкотии со интимност: блискоста е опасна, бидејќи ја загрозува фасадата
2) Трите „лица“ според семејната динамика
A) Разгален нарцис – израснат на пиедестал
Семејна слика: Родителите (често и самите нарцистични) го преплавуваат детето со пофалби, привилегии и „извонредност“. Бараат одличност на секој чекор, но истовремено го возвишуваат и најмалиот успех. Детето станува „проект“ и симбол на нивната величина (статус, углед, богатство).
Што учи детето:
„Посебен/а сум по дефиниција. Светот ми должи.“
Фрустрацијата е неприфатлива– желбите мора да се исполнат веднаш.
Возрасни карактеристики:
Чувство на право и ниска толеранција на „не“.
Бара посебен статус, презир кон „обични“.
Односот е сцена за восхит (партнер/деца како реквизити).
Типични реченици:
„Прави како што велам, затоа што заслужувам најдобро.“ „Ова е под мое ниво.“
B) Условен нарцис – сакан само кога е совршен
Семејна слика: Љубовта е условена со успесите. Детето е продолжеток на самосликата на родителите (особено мајката). Кога „сјае“, тие се чувствуваат добро; кога греши, го срамотат или ладно го казнуваат. Емоционалните потреби се важни само ако е „најдобро во сè“.
Што учи детето:
„Вреден/на сум, ако сум совршен/а.“
Грешка = срам и загрозена припадност.
Возрасни карактеристики:
Непомирлив перфекционизам, внатрешен критичар.
Осцилации меѓу грандиозност и самопрезир.
Односите се арена за докажување (споредби, рангирања).
Типични реченици:
„Ако не е беспрекорно, е катастрофа.“ „Што ќе кажат другите?“
C) Зависен нарцис – дете што никогаш не искусило фрустрација
Семејна слика: Хеликоптер родители сè прават наместо детето. Не смее да почувствува неуспех или разочарување; желбите се исполнуваат превентивно. Порака: „Ти си над другите, светот мора да се тргне пред тебе.“
Што учи детето:
„Сè ми припаѓа, а без мене ништо не се случува.“
Самостојноста е опасна; подобро е другите да ја носат одговорноста.
Возрасни карактеристики:
Зависност од партнер/пријатели за решавање проблеми.
Колапс при првата пречка; враќање во улога на жртва или дете.
Скриено непријателство кон границите (ги доживува како напад).
Типични реченици:
„Реши го ова за мене.“ „Зошто не ми оди, кога секогаш ми одеше?“
3) Заеднички именител на сите три
Лажно јас (фасада) го заменува вистинското јас (реални потреби, ранливост).
Интолеранција на фрустрација: од бегство во грандиозност до бегство во зависност од другите.
Стапица срам–лутина: срамот предизвикува лутина што напаѓа други или себе.
Тешкотии со интимност: блискоста ја загрозува фасадата → идеализација → девалвација → отфрлање.
Потврдувачки круг: надворешниот аплауз накратко ја смирува празнината, но на долг рок ја зголемува.
4) Како да го препознаеме во однос
Пребрзо идеализира, па одеднаш понижува.
На граница или критика реагира со огорченост или навреденост.
Твоите чувства „не се важни“; сè се врти околу неговата слика.
Постојана потреба за огледување (пофалби, потврди); без тоа станува раздразлив, осветољубив или пасивно агресивен.
Во одлуки: или апсолутна контрола (разгален/условен) или префрлање на одговорноста (зависен).
5) Белешка за родители (превенција)
Вистинска, не совршена љубов: топлина + јасни граници.
Здраво огледување: именувај емоции („те гледам дека си тажен/горд“).
Дозволи фрустрација во безбеден контекст: учење чекање, исправување грешки.
Раздели се од детето: твоето его, твоите амбиции ≠ детето.
Присуство на друг возрасен што може да коригира кога ти недостасува сила.
6) Зошто ова разбирање им помага на жртвите
Кога ќе сфатиш дека нарцистичката грандиозност е одбрана од срам, гледаш зошто партнерот:
бара контрола и восхит,
не поднесува критика и граници,
ја заменува љубовта со функција (огледај ме / служи ми).
Тоа не ја оправдува злоупотребата, но ти помага да не ги персонализираш нападите и да поставиш јасни граници.
На сликата се прикажани трите „лица“ на нарцисот што најчесто ги создава семејната динамика:
👑 Разгален нарцис – кога детето расте на пиедестал, преплавено со пофалби и привилегии. 📏 Условен нарцис – кога е сакано само ако е совршено и најдобро. ☂️ Зависен нарцис – кога родителите не му дозволуваат да доживее фрустрација и сè прават наместо него.
👉 Заеднички именител: зад маската на сила се крие кршливо јадро, срам и празнина.
Таа не се роди силна. Таа стана силна… …од болка. …од игнорирање. …од лажење. …од манипулација што ја вртеше во круг.
💔 Секој пат кога се скрши – се научи да се залепи сама. 💥 Секој пат кога ја понижуваше – таа изгради тишина и достоинство. 🔥 Секој пат кога ја натера да се прашува „дали вреди“ – таа си рече: доста е.
✨ Не сака да биде само силна. Сака да биде среќна.
👉 И среќна ќе биде само таму каде што не треба да се брани од оној што ја љуби.
Кога нарцисот изневерува, не станува збор само за тајна врска. Станува збор за тоа како почнува да се однесува со тебе. Тоа се гледа во неколку насоки:
1️⃣ Ненадејна трансформација Парфем, нов стил, бричење, ненадејна грижа за изгледот. Како да оди на прв состанок – ама не со тебе.
2️⃣ Губење трпение Одеднаш нема време, твоите зборови му пречат, твоите потреби стануваат „досадни“.
3️⃣ Нова личност во приказната Постојано спомнува некого од работа или од околината – понекогаш критички, понекогаш пофално. Во двата случаи: црвен аларм 🚨
4️⃣ Лажна наклонетост За да ја покрие вината, може да те затрупа со подароци, комплименти или ненадејни изблици на „љубов“. Тоа не е вистинска близина, туку димна завеса.
5️⃣ Студен однос Неговото присуство со тебе исчезнува. Станува рамнодушен, дистанциран или намерно бара кавги – само за да те оддалечи.
💡 Запомни: Како се однесува кога изневерува, кажува повеќе за него отколку за тебе. Ти не си проблемот. Тој е. Ти заслужуваш вистина и искрена близина.
Ако воопшто си го поставила ова прашање – веќе твојата интуиција шепоти дека нешто не е во ред.
Ако: 1️⃣ Одиш „на прсти“ за да избегнеш експлозија. 2️⃣ Се чувствуваш виновна и кога не си. 3️⃣ Неговите желби секогаш се пред твоите потреби. 4️⃣ Те понижува, а потоа го крие зад „се шегував“. 5️⃣ Те изолира со мислата дека никој нема да те разбере.
… тогаш одговорот не е во Google. 👉 Одговорот е во тебе.
❤️ Тоа не е љубов. Тоа е систематско кршење на твојата душа. А единствениот пат кон слобода е оној кога ќе си кажеш: „Заслужувам повеќе. Заслужувам мир.“
✨ Објави го ова како опомена за себе – или сподели со жена која сè уште молчи. 📍Зачувај. Препознај. Доверувај му се на својот глас.
VMESNI SVETOVI 