Кога мажот ќе се налути — се гледа вистината

Во секојдневието лесно е да се биде фин.
Лесно е да се биде шармантен, внимателен, насмеан…
додека е сè во ред.

Но човекот не се чита во моментите на мир.
Туку во моментите кога мирот се крши.

Постојат зборови што никогаш не би ги изговорил човек кој навистина те почитува.
И постојат реакции што не можат да се одглумат —
тие или ти се во карактерот, или ги нема.

Гневот е најсуровиот детектор на вистината.
Кога ќе пораснат емоциите, паѓаат филтрите:
не постои повеќе контрола, тактика, убаво пакување.
Она што ќе излезе од него во тој момент —
не е случајно.
Тоа е она што долго време го носи во себе.

Кога мажот има зрелост…

Тој ќе каже:
„Дај ми малку време.“
И ќе се повлече, не затоа што бега,
туку затоа што не сака да повреди.

Кога има почит…

Тој ќе избере тишина, наместо остра реченица.
Ќе избере чекор назад, наместо удар во твојата ранливост.

Кога има карактер…

Тој останува човек дури и кога е лут.

Но…

Кога во гневот те понижува,

те сече со зборови,
удира таму каде што најмногу боли…

Тоа не е „афект“.
Тоа не е момент.
Тоа не е нервоза.

Тоа е вистинската слика.
Сликата што долго време се крие зад насмевки,
приказни и внимателно граден фасаден шарм.

Гневот не создава нов човек.
Гневот само ја симнува маската.

И затоа — слушај го внимателно.
Не кога е фин.
Не кога се труди.
Туку кога ќе пукне трпението.

Гневот ќе помине…
но карактерот останува.
А во неговата лутина,
го гледаш човекот каков што навистина е. 💜

Напомена: Објавата е поттикната од сè почестите случаи на фемицид.