Секоја фамилија си го носи својот крст

Секоја фамилија носи нешто
што надворешниот свет не го знае.
Тивка болка,
пукнатини во срцето,
што ги закрпува смеа околу масата.

Некои имаат зборови што болат.
Други – тишини што траат предолго.
Некои куќи шепотат тајни,
други викаат преку ѕидовите.

Но и покрај сè…
секоја вечер повторно
некој вари чај,
некој ја поправа прекривката,
некој – и покрај сè – останува.

Секоја фамилија си го носи својот крст,
но и својата вера –
дека љубовта не се мери во совршенство,
туку во тоа што не се откажуваме.

Во прегратка што знае да каже „прости“.
Во поглед што разбира без зборови.
Во тоа што, и кога е тешко –
не си сам.