Нарцисот не љуби.
Тој мери, споредува, брои поени – дури и со тебе.
На почеток – те идеализира.
Но кога ќе засветиш, кога ќе растеш, кога ќе добиеш внимание без него…
станува љубоморен, натпреварувачки и потценувачки.
Како изгледа тоа?
Кога постигнуваш нешто – ја намалува вредноста: „И не е нешто посебно.“
Кога си среќна – станува ладен, далечен.
Кога другите те пофалат – коментира саркастично или те „сече во шега“.
Кога го надминеш – стануваш „тешка“, „егоцентрична“, „премногу“.
Не може да поднесе дека светиш без негова дозвола.
Зошто?
Нарцисот не бара партнер – бара публика.
Ако не те контролира,
ако си силна, успешна, самоуверена –
те гледа како закана, не како љубов.
Вистина:
Љубомората во здрава врска може да боли – но се лекува.
Кај нарцисот, љубомората станува оружје.
Тивки напади, повлекување, потценување, натпревар.
И на крај – се прашуваш: Зошто се чувствувам виновна што ми оди добро?
Заклучок:
Ако мораш да се криеш за да не го испровоцираш…
не си во љубов.
Си во игра.
И тој не се натпреварува затоа што те сака – туку затоа што не те поднесува таква каква што си.

Нарцисот не ја љуби твојата светлина – сака да ја контролира.
Напишете коментар