Нарцисистички бес – кога си казнета затоа што си вистинска

Некои се лутат затоа што ги повредуваш.
Нарцисот луди затоа што му покажа граница.

Ова не е лутина.
Ова е казна.

Казна затоа што си рекла „не“.
Затоа што не слушаш повеќе.
Затоа што не си тивка.
Затоа што постоиш надвор од неговата контрола.
Нарцисистичкиот бес не е импулс. Тоа е оружје.

Доаѓа брзо, грубо, несразмерно.

Во очите нема човек – има его што напаѓа.

Вика, понижува, крши, уценува.

Или – молчи. Казнува со тишина.


И секогаш – ТИ си виновна. Секогаш.
Зошто?

Бидејќи нарцисот не прави разлика меѓу граница и предавство.
Секоја твоја самостојност го боли.
Не може да поднесе дека нема моќ над тебе.
А бидејќи нема емоционална зрелост,
не чувствува, не процесира – туку напаѓа.

Како знаеш дека си била жртва на таков бес?

После секој напад си збунета, исплашена и виновна.

Почнуваш да внимаваш – „да не го испровоцираш“.

Го оправдуваш: „Беше уморен.“

А во себе знаеш – ова не е љубов. Ова е страв.
Вистината што треба да ја знаеш:

Овој бес не е доказ дека си претерала.
Туку дека повеќе не му служиш.
Дека си станала огледало – и тоа не го поднесува.
Заклучок:

Ако те сака – не те казнува за твојата сила.
Ако те почитува – не вика на твоето „не“.
Ако не може без тебе – не си оди.

Нарцисистичкиот бес не е љубов во афект.
Тоа е војна против твојата слобода.