Оваа реченица длабоко трогнува – признание дека начинот на преживување не бил избор, туку нужност. Се работи за тоа да си дадеш сочувство за таа верзија од себе што морала само да опстои.
🌱 Зошто ова е важно
Самопрошка: Препознавање на начини на кои сме преживувале – емоционални ѕидови, прекумерна работа, постојана напнатост – е првиот чекор кон свесна грижа за себе.
Ментален раст: Не си „скршена“ затоа што си се адаптирала. Ти си човек. Кога ќе си простиш, отвораш простор за заздравување и трансформација.
Повраток на личната моќ: Преживувањето е фаза, не идентитет. Еднаш ти служело – сега можеш да избереш поинаков начин на живеење.
Инспирации кои го надополнуваат ова
Michele Rosenthal напиша:
„Модот на преживување треба да биде фаза што го спасува твојот живот. Не е наменета за постојано живеење.“
Исто така:
„Не си мрзлива, немотивирана или заглавена. По години живеење во мод на преживување – си исцрпена. Тоа е разлика.“
Овие зборови не потсетуваат: тоа што си преживеала, не значи дека мора така да продолжиш.
За сите избори што ги направив додека се борев да преживеам.
За тишината, за стравот, за тоа што се изгубив себеси по пат.
Тоа не беше слабост – тоа беше сила во најтешка форма.
Сега се враќам. По мој терк. Со љубов кон себе.
Што можеш да направиш понатаму
1. Размисли: Како се справуваше во тешките времиња? Признај си ги начините на кои си се заштитувала.
2. Прости си: Биди нежна со таа верзија од себе. Си давала сè од себе.
3. Преод: Како изгледа живот надвор од преживување – кон цветење? Почни со мали, нежни чекори.
4. Поддршка: Обрати се кај блиски, заедници или професионалци ако сè уште се справуваш со процесот на опоравување.
VMESNI SVETOVI 