И зошто твоето срце останува без одговор.
Нарцисот никогаш не се извинува искрено.
Не затоа што не направил ништо погрешно – туку затоа што вистинското извинување би значело да ја признае својата вина.
А тоа би значело да се соочи со внатрешниот срам кој длабоко го носи во себе.
А со тоа не знае да живее.
Ако се извини, тоа не е од срце. Тоа е затоа што сѐ уште сака нешто од тебе.
И дури и тогаш ќе каже нешто во стил:
❝ Се извинувам што така си се чувствувала. ❞
Што во превод значи: „Јас ништо не направив. ТИ си проблемот.“
Многу често – воопшто не се извинува.
Едноставно ќе почне да зборува за други теми, како ништо да не се случило.
Или ќе се постави како жртва, тивко и ранливо:
❝ Си заборавила ли колку ни беше убаво? ❞
О, таа реченица.
Тоа е оној трик со кој сака да те врати назад.
Но не затоа што се сменил.
Туку затоа што знае дека имаш срце.
Знае дека си чувствителна, лојална, дека ти недостасува убавината – онаа што ти ја дал во фазата на идеализација.
Но вистината е:
❗ Тој не заборавил колку беше грдо. Само сака ТИ да заборавиш.
Кога сака да се врати во твојот живот – не доаѓа со признание.
Не доаѓа со искрено жалење.
Не знае да се соочи со ранливост.
Не знае да преземе одговорност.
Зашто би морал да признае дека не бил твојот спасител – туку оној што те скрши.
А тоа би го разбудило срамот што не може да го издржи.
📌 Затоа запомни:
Нарцисот не бара помирување.
Тој бара враќање на контролата.
И секое „извини“ е само замаскирана манипулација.
