Полека, но сигурно, почнуваш да го губиш чувството за тоа кој/што си.
Зошто?
Затоа што со него ништо не оди природно.
Со него нема „со текот на животот“.
Со него секогаш има напнатост. Драма. Молк или експлозија.
Нарцисот мора да контролира сè.
Вклучително и твоите емоции.
➡️ Многу тешко е да ги направиш среќни – речиси невозможно.
➡️ Секогаш нешто ќе направиш „погрешно“.
➡️ Никогаш не е доволно – ни кога се даваш цела.
➡️ Секој разговор е како затворен круг – без крај, без смисла.
➡️ Или ќе се караат со тебе, или ќе те казнуваат со молчење.
Нема крај, нема мир.
Само се зголемува празнината… во тебе.
А најстрашно од сè?
Кога почнуваш да веруваш дека ти си проблемот.
Дека ти си премногу чувствителна.
Дека само уште малку треба да трпиш. Уште малку да разбереш. Уште малку да… исчезнеш.
Но не.
Не си ти проблемот.
Проблемот е што си заробена во игра без правила –
со некој што победува само кога ти ке се изгубиш себе.
Ако секогаш е тешко, ако секогаш боли, ако никогаш не се чувствуваш доволно добра – прашај се: Дали ова навистина е љубов?
Или е контрола преправена во емоции?
На прв поглед: самоуверен, шармантен, магнетичен.
Но зад маската се крие нешто друго.
👁🗨 Глад за контрола.
👁🗨 Страв од вистинска интимност.
👁🗨 Неможност да сака без да повредува.
Ова не е само лице. Ова е приказ на илузија – и на будење од неа.
За сите што го виделе шармот, но ја почувствувале и темнината.
📌 Ако некогаш си се изгубила себеси обидувајќи се да го сакаш – ова е и твојата приказна.
VMESNI SVETOVI 