VMESNI SVETOVI

Ознака: #нарцисизам #емоционалноЗдравје #внатрешнаСила #растење #преродба #слобода #заздравување #личенРазвој #пепер

  • Дали пораснавте со нарцисоиден родител?

    Пораснувањето со нарцисоиден родител остава длабоки траги во зрелоста. Влијае на тоа како се гледаме себеси, како ги гледаме другите, како градиме односи и колку силно (или слабо) го слушаме сопствениот внатрешен глас.

    Животот со нарцис е исклучително тежок. Нарцисите немаат вистинска самосвест и себеси се доживуваат како исклучиво добри луѓе. Се чувствуваат оправдани за посебен третман, постојано бараат внимание, а кон другите често се навредливи, критички настроени, понижувачки и бараат светот да се врти околу нив.

    Карактеристики на нарцисоиден родител

    Меѓу нарцисоидните особини се јавуваат:

    чувство на надмоќ,

    преголема грижа за сопствениот изглед/слика,

    неспособност да прифатат критика,

    лажење и претерување,

    преминување граници,

    очекување на посебен третман,

    завист и уверување дека другите им завидуваат,

    манипулација со другите.

    Како тоа влијае врз децата

    Децата на нарцисоидни родители често растат со невидливи рани кои долго време не ги препознаваат. Им се чини дека имале „сосема добро детство“, а всушност носат последици:

    ниска самодоверба,

    постојан внатрешен критичар,

    проблеми со доверба и односи,

    депресија, анксиозност, вина,

    саморазорно однесување,

    повторување на деструктивни партнерски врски,

    страв од изразување сопствени потреби.


    Често во семејството се создаваат улоги: едното дете станува „златно дете“ кое добива пофалби и признанија, а другото „црна овца“ кое постојано ја носи вината и критиките.

    Зошто патот на заздравување е долг
    Најголемата замка е внатрешниот глас кој и понатаму шепоти: „Со тебе нешто не е во ред, ти си себичен, ти си виновен.“ Прифаќањето на вистината дека раните доаѓаат од нарцисоидното воспитување е болно и тешко. Но тоа е првиот чекор кон заздравување.

    Порака за крај
    Ако се препознавате во овие редови, знајте: не сте сами и не сте виновни. Патот на заздравување е долг, но секое сознание дека раните не сте ги предизвикале вие е чекор поблиску до слободата. Да го слушнете сопствениот вистински глас – посилен од внатрешниот критичар – значи да почнете да живеете живот каков што заслужувате.