Ознака: #КадеШтоБуратаЈаСреќаваЈугот #Ајдовшчина #ЖенаМеѓуСветови #МакедонкаВоСловенија #МеѓуРидови #ЖенскаСила #В�

1. дел: Дојдов со сонцето, останав поради ветрот

Не сум родена тука.
Крвта ми е македонска – жешка, жива, полна сеќавања на поинакви улици, мирис на домашен леб и звук на јазик што звучи како песна.
А веќе десет години дишат моите денови меѓу овие ридови.
Меѓу лозја, бура и погледи што истовремено те проверуваат и те поздравуваат.

Дојдов како жена и мајка.
Со дете во прегратка, со друго за рака, и со соништа во очите.
Не како хероина – туку како жена што знае дека мора.
Зашто животот не прашува дали си подготвена.

Ајдовшчина не ме прифати веднаш.
Ниту јас неа.
Бурата ми ги кинеше мислите, самотијата ме грицкаше во вечерите.
Но со секој ден сфаќав:

> Тука не се раѓаш. Тука се извајуваш.

Не сум веќе онаа што бев.
Македонка – да.
Но и нешто друго. Нешто потивко, поцврсто, ридесто.

Сега знам:

> Можеш да го носиш југот во срцето и северот во косата. И сепак да бидеш цела.