Не можеш да ме скршиш –
зошто не сум изградена само од овој свет.
Имам уште еден.
Можеби два.
Или десет, ако треба.
Во секој од нив
можам да летам,
да ги срушам ѕидовите
што ти си ги изградил,
и секое твое „не може“
да го претворам во „можеби“
или во „се разбира дека може“.
Мојата имагинација не е бегство.
Таа е оружје.
Засолниште.
Кралство во кое јас ги пишувам правилата.
И токму затоа не можеш да ме поразиш.
Зошто кога ти мислиш дека сум во ќош,
јас веќе имам изградено излез.
Кога ти мислиш дека молчам,
јас зборувам на јазик
што ти сè уште не го разбираш.
Не се плашам од падови –
зошто во моите светови
ги претворам во лет.
И најубавото?
Тоа не можеш да ми го земеш.
Зошто мојот свет почнува таму
каде што твојот завршува.
VMESNI SVETOVI 