Не е совршен – ама е мој

Не е секогаш тивко,
не е секогаш мазно,
понекогаш боли,
понекогаш се распаѓа во илјада делови.

Но е мој.
Со сè што носи.
Со утре што сè уште не е напишано,
и со вчера што ме научи да дишам во хаосот.

Не сјае секогаш –
ама ме топли.
Не е секогаш средено –
ама во него се смеам.

А понекогаш, доволно е само тоа:
кафе што ме чека.
музика што ме допира.
прегратка што не ме поправа –
туку само ме држи.

Овој живот не е за покажување.
Е за чувствување.
За уживање.
За да бидеш.

Таков каков што е –
несовршен.
А сепак – сосема вистински.