Направив грешки.
Многу.
Некои ме скршија,
други – ме разбудија.
Понекогаш ја барав љубовта
таму каде што ја немаше.
Понекогаш останував предолго,
зашто не знаев да кажам „доволно“.
Но секоја грешка ми беше учителка.
Секое паѓање – поглавје
што ме научи
како да станам – поинаку.
Веќе не ја барам совршеноста.
Се прифаќам себеси – со лузни,
со збунети почетоци
и победи што некогаш се тивки.
Не сум совршена.
Но сум вистинска.
И растам.
Ден по ден,
чекор по чекор –
кон себе.

Напишете коментар