🌱 Каде што бурата го сретнува југот

4. дел: Корени и крилја

Понекогаш се прашував:
Дали човек може да им припаѓа на две места истовремено?
Дали е можно да имаш корени во една земја –
а крилја за полет во друга?

Сега знам:

> Не мора да избереш. Корените и крилјата не се исклучуваат – тие се надополнуваат.

Моите корени се во песокот на детството,
во бајките на баба ми, во мирисот на ајвар и грозје.
Во ритамот на јазикот што го разбираш – дури и кога се молчи.

Моите крилја израснаа кога ја преминав границата.
Кога полетав со моите деца – во непознатото.
Кога во бурата го слушнав повикот дека можеш да се преобразиш – дури и ако си веќе возрасна.

Во Македонија учев како да сакам.
Во Словенија се научив – да се сакам и себе.

Корените ми даваат сила да стојам.
Крилјата ми даваат храброст да полетам.


И тие две сили –
сега се едно.

Јас сум дрво што пушта корени длабоко,
а лета со срцето.
И птица што се враќа таму каде што љубовта ме чекала.